گر در آب و گر در آتش می روی

آن نمی دانم برو خوش می روی

در رخت پیداست والله رنگ او

رو که سوی یار مه وش می روی

نقش ها را پشت و پایی می زنی

سوی نقش نامنقش می روی

ذوق جان ها می زند بر جان تو

مست و دست انداز و سرکش می روی

در پی تو می دود اقبال رو

گر به عرش و گر به مفرش می روی

آنک در سر داری از سودای یار

چه عجب گر تو مشوش می روی

شه صلاح الدین برآ زین شش جهت

گر چه ظاهر اندر این شش می روی